Daar sta je dan als derde jaars fluitstudent. ‘Heb je deze etude zelf uitgekozen of moest je deze studeren van je docent?’, vraagt de wereldberoemde fluitist die vandaag een masterclass komt geven. Wat zou het fijn zijn als ik nu door de grond zou kunnen zakken. Hij heeft gelijk, ik moest deze etude inderdaad studeren van mijn docent. Mijn docent die daar nu in de zaal zit te glimlachen. Lekker is dat, nu voel ik mij helemaal rot. Wat weet ik nu van multiphonics? Ik heb die nog nooit gespeeld op de fluit. Natuurlijk heb ik er over gelezen en de oefeningen gedaan uit het gortdroge boek, maar ik kan niet zeggen dat dit mij nu gelukkig heeft gemaakt. Eerder onzeker eigenlijk. Ik had pas vier jaar les toen ik hoofdvak ging studeren aan het conservatorium. Verschillende mensen hadden gezegd dat dit nooit zou lukken. Hoewel mij dat juist strijdvaardig heeft gemaakt en ik daar nog harder door ging werken, voelde dat op dit moment toch niet echt fijn. Blijkbaar is het niet voor mij. Moderne technieken zijn moeilijk, lelijk bovendien, moderne muziek is al helemaal niet te doen en zit er eigenlijk wel iemand op te wachten?
Als kind deed ik er trouwens achteraf gezien niet moeilijk over. Ik heb elf jaar blokfluit gespeeld en was daar ook goed in. Ik draaide mijn hand niet om voor multiphonics, zingen en spelen en al die andere dingen. Ik vond het heerlijk! Maar op de een of andere manier lijkt het nu ineens allemaal heel serieus te worden en iedereen lijkt hier wel een mening te hebben. Wat zullen ze nu denken over mijn gestuntel?
Een jaar later was het weer zover. Een nieuwe masterclass moderne speeltechnieken, deze keer een andere bekendheid. Daar gaan we weer, maar ja, veel keuze heb ik niet. Ik moet wel zeggen dat het boek en het stuk dat ik moest instuderen een stuk vriendelijker leken. Geheel tegen mijn verwachting in gebeurde er iets tijdens de masterclass. Ik vond het eigenlijk best leuk. Een klein beetje van die kinderlijke speelsheid en het kinderlijk gemak kwam weer terug. Ik werd ook helemaal niet veroordeeld als het even niet goed lukte. Het is dus wèl voor mij en die stukken, ja, die zijn eigenlijk best leuk.
Vanaf dat moment wilde ik mij meer verdiepen in de verschillende technieken. Ik studeerde af met onder andere een modern stuk van Stockhausen. Na mijn studie ging ik een keer per maand les nemen bij de laatste bekendheid. Echt veel tijd om te studeren had ik niet. Na mijn studie moest ik toch geld verdienen en dus ging ik full time werken. Maar de tijd die ik had stopte ik in het studeren van de moderne speeltechnieken. Tot mijn verbazing ontdekte ik dat het studeren van moderne technieken bepaalde voordelen had. Ik merkte dat voornamelijk in mijn klank. Als ik gewerkt had aan de verschillende technieken, vaak maar een kwartier, dan was er iets veranderd in mijn manier van spelen. Het leek allemaal wat minder moeite te kosten. Mijn klank was groter, ik kon beter blazen, had het gevoel ik dat ik spieren kon aansturen waarvan ik niet eens wist dat ik ze had. En wat echt een kick gaf was dat ik het gevoel had de fluit volledig onder controle te hebben. En niet alleen de fluit, eigenlijk mijn hele lichaam. Ik ging met een groter gevoel van vrijheid fluit spelen en ik kon elke situatie aan. Tijdens concerten die ik gaf speelde ik juist geen moderne muziek. Ik koos altijd stukken uit het geijkte repertoire. Toch bleef ik werken aan de technieken.
Dit moeten meer mensen ervaren! Ik ging de technieken dus integreren in mijn lessen. Uiteindelijk werd het een passie. Na een paar jaar ben ik toch verder gaan studeren voor mijn master fluit. Het onderwerp voor mijn onderzoek was niet echt moeilijk. De hoofdvraag werd: ‘op welke manieren kan ik moderne speeltechnieken toegankelijk maken voor fluitisten van alle niveaus, componisten en luisteraars’. Er volgde een scriptie en ik maakte een begin met mijn website Flute Colors. Allereerst om mijn kennis te delen op een laagdrempelige manier met instructievideo’s en informatie. Het boek Flute Colors ontstond spontaan omdat ik een paar oefeningen wilde bedenken die ik op mijn website kon zetten. Tijdens de zomervakantie ben ik verder gegaan met deze oefeningen en voor ik het wist had ik er 112. Oefeningen waarmee ik mijn passie kan overbrengen en in de hoop dat elke fluitist zijn of haar technische uitdagingen op de fluit kan overwinnen en dat heerlijke, haast onbeschrijflijke gevoel van vrijheid tijdens het musiceren kan ervaren.
