| Ik las dat je 9 jaar oud was toen je fluit ging spelen. Weet je nog waarom je koos voor de fluit? Toen ik begon met het volgen van muzieklessen was het niet toegestaan om meteen met fluit te beginnen. Ik moest eerst twee jaar blokfluit spelen. Toen ik eindelijk mocht overstappen naar de fluit voelde dat als een overwinning! Ik denk dat de reden dat ik koos voor de fluit een CD was die we thuis hadden. Het belangrijste stuk van de CD was Carmina Burana van Orff, maar het openingsstuk was L’aprés-midi van Debussy. Debussy moet mij getriggerd hebben. |
Photo: |
Door wie werd je geïnspireerd als jonge fluitist?
Mijn eerste fluit CD was Sir James Galway´s ”Man with the golden flute”. Dus: Sir James.
Je hebt gestudeerd in Helsinki en Londen. Waarom Londen?
Ik ben al lang een soort anglofiel, en ik denk dat naar de universiteit gaan zowel om levensredenen als om fluitredenen moet zijn. Ik wilde om verschillende redenen een tijdje in Londen blijven, dus toen er een
plek vrijkwam voor een Erasmusuitwisseling aan de Guildhall School of Music and Drama, was ik in de wolken.
Wat is de belangrijkste les die je hebt geleerd tijdens je fluitstudie?
Bij Guildhall zei Sarah Newbold dat ik tijdens het spelen altijd met mijn ogen moest lachen. Dat heb ik sindsdien geprobeerd te onthouden. Even later toen ik mijn diploma al had afgerond, ontmoette ik toevallig de
briljante klarinettist Matt Hunt via een paar gemeenschappelijke vrienden een dag voordat ik naar een belangrijke auditie zou reizen, en hij herinnerde me er gewoon aan om plezier te hebben tijdens het auditie doen. Deze twee adviezen vind ik het belangrijkst, aangezien ze universeel zijn en al nuttig zijn gebleken voor mensen aan wie ik ze heb doorgegeven!
Je bent nu co-eerste fluitist van de Tampere Philharmonic. Wat vind je het leukst aan spelen in het orkest?
Ik hou van de non-verbale communicatie en de veelzeggende stiltes tussen de noten.
Je speelt ook in het hedendaagse muziekensemble Uusinta Ensemble. Wat fascineert je het meest aan hedendaagse muziek?
Door hedendaagse muziek te spelen, kun je niet alleen getuige zijn van wat er op dat moment in klassieke muziek gebeurt, maar ook je stempel drukken en effect hebben op wat er in de toekomst gaat volgen – dit gebeurt vooral wanneer je nauw gaat samenwerken met componisten.
Kun je het verschil beschrijven tussen spelen in een orkest en in een hedendaags ensemble?
In het ensemble is het een veel intiemere setting en we proberen zoveel mogelijk zonder dirigenten te werken – en zelfs als we dat doen, gedragen we ons nog steeds als een meer democratische groep dan in het orkest. Er is dus meer verantwoordelijkheid bij het leiden enz.
Het ensemble ziet het als zijn belangrijkste missie om de meest interessante componisten uit alle landen naar zijn concerten in Helsinki en daarbuiten te halen. Wat maakt een componist interessant?
Persoonlijk vind ik dat een interessante componist op de een of andere manier respect betoont aan het verleden, maar op een goed doordachte en ruimdenkende manier blijft hij iets fris en nieuws nastreven.
Waarom vind je het belangrijk om hedendaagse componisten een podium te geven?
Het is belangrijk omdat wij als componisten en uitvoerders van klassieke muziek moeten worden gezien als iets levends en actiefs (en interactief), niet als een fenomeen uit het verleden dat nu stof verzamelt in een museum.
Heb je momenteel een favoriete componist of een favoriet stuk?
Er is veel om uit te kiezen, maar een grote hit op dit moment voor mij is de gletsjer van Dai Fujikura voor basfluit.
Je bent momenteel een PhD student. Je focus is om de verhalende aard van muziek te verkennen door middel van de persoonlijkheid en lichamelijkheid van de fluitist. Wat fascineert je aan dit onderwerp?
In mijn artistieke doctoraat bestudeer ik de persoonlijkheid en lichamelijkheid van de fluitist door de verhalende elementen in ons repertoire. Dit onderzoek heeft mijn ogen zo geopend over hoe we praten over spelen, optreden en hoeveel ons hele fluitverhaal is gecentreerd rond het embouchure en voornamelijk het ‘mystieke embouchure’.
Hoe heeft dit onderzoek tot nu toe je werk als fluitist / muzikant beïnvloed?
Het helpt me mezelf als artiest te begrijpen en mijn werkproces te analyseren, hopelijk wordt ik daardoor ook een betere pedagoog!
Wat hoop je te bereiken?
Ik wens meer ogen (of oren) te openen om te zien dat de moderne technieken, die vaak als modern en ‘onnatuurlijk’ worden beschouwd, in feite vaak een middel zijn om een meer natuurlijk of zelfs naturalistisch klanklandschap te bereiken.
Voor fluit moet je vaak moderne speeltechnieken gebruiken. Wie heeft je kennis laten maken met de wereld van moderne speeltechnieken?
De meest degelijke introductie werd mij gegeven door Ian Clarke tijdens mijn verblijf in Guilhall.
Wat is je mening over moderne speeltechnieken voor fluit?
Ik vind dat ze vroeg geïntroduceerd moeten worden en zo vaak mogelijk gebruikt moeten worden!
Heb je een favoriete techniek?
Tong ram. Ik heb ook een haat-liefdeverhouding met whisper tones.
Kun je uitleggen waarom je deze techniek het leukst vindt?
Ik hou van ze allemaal, wanneer ze de muziek ondersteunen en een uitbreiding vormen op het expressieve palet in de uitvoering!
Waarom denk je dat fluitisten al dan niet baat kunnen hebben bij het studeren van moderne speeltechnieken?
Vaak wordt ons aangeraden om te zingen en te spelen om de keel te ontspannen, of om whisper tones te spelen om het embouchure te ontspannen en de luchtstroom te richten. Ze zijn dus in feite ook zeer nuttig bij het oppoetsen van “niet-moderne” technieken!
Vind je dat we jonge fluitisten moderne speeltechnieken moeten leren? Waarom (niet).
Dat zouden we moeten doen, en ik denk dat omdat het spelen met het instrument gewoon veel leuker maakt, het je op een alternatieve manier vertrouwd maakt met het instrument. Waarom zou je met slechts één pak kaarten spelen als je er nog een kunt toevoegen?
Het Tampere Flute Fest vindt plaats op 24 en 25 april. Als ik het goed heb begrepen, geeft je een lezing-concert met een eigentijds programma. Welke stukken speel je?
Ik geef een lezing-performance over hoe je hedendaags repertoire benadert, en presenteer stukken van Kaija Saariaho (Laconisme de l’aile), Andrew Ford (Female nude voor altfluit) en Brian Ferneyhough (Cassandra’s Dream Song).
Waarom heb je deze stukken gekozen? Wat maakt deze stukken bijzonder?
De Ferneyhough om voor de hand liggende redenen – het is zo eng om naar te kijken! Voor Saariaho en Ford is het belangrijkste punt hoe we verschillende dingen en verschillende effecten moeten combineren, soms gelijktijdig.
Vind je het belangrijk om evenementen als het Tampere Flute Fest te organiseren?
Ik absoluut. Vooral in tijden als deze – ik denk dat we het er allemaal over eens zijn dat niets te vergelijken is met de echte live-uitvoering en interactie tussen individuen!
Tampere Flute Fest
24-25 april 2021
www.tampereflutefest.com
 |
 |
