Kun je jezelf voorstellen?
Ik ben een jonge, Britse componist en woon in Londen. My naam is Alex Ford.
Waar komt je interesse in componeren vandaan?
Van jongs af aan ben ik een slordige uitvoerder. Ik volgde pianolessen. Tijdens het oefenen werd ik regelmatig afgeleid door het horen van twee of drie noten en vervolgens was is een half uur aan het improviseren met die noten. Vanaf dat moment ontstond mijn liefde voor componeren.
Wanneer schreef je je eerste compositie?
Mijn eerste compositie schreef ik pas laat, rond mijn 17e. Echt schrijven kun je het eigenlijk niet noemen, het zat allemaal in mijn hoofd. Ik demonstreerde deze compositie tijdens mijn toelatingsexamen aan the London College of Music en gelukkig kreeg ik een aanbod. Natuurlijk had ik een achterstand vergeleken met mijn leeftijdsgenoten, maar ik beet mij erin vast en kreeg de smaak goed te pakken tijdens het eerste jaar.
Welke componist inspireerde je het meest?
Dat is een hele moeilijke vraag. Aan het begin van mijn reis zou ik gezegd hebben Liszt en Mendelssohn, en hoewel er zeker invloeden te vinden zijn in mijn muziek zou ik nu zeggen dat er meer een neo-klassieke invloed te vinden is in mijn meest recente composities. Ik zou mij waarschijnlijk het meest identificeren met Stravinsky als het gaat om esthetiek. Copeland en de filmmuziek van John Williams hebben een echte impact gehad als het gaat om melodische behandeling. Ik geniet ook erg van Tarrega, Albeniz; de tonale behandeling in Iberische gitaarmuziek duikt vaak op in mijn werk. De manier waarop Ravels omgaat met blazers is iets waar ik vaak door geïnspireerd ben. Ten slotte heeft het folk-geïnspireerde werk van Vaughn-Williams en Bartók een echte aantrekkingskracht op mij en ik heb veel tijd besteed aan het bestuderen van beide.
Wat inspireert jou?
Ik weet het niet echt, ik zou die aantrekking tot compositie niet beschrijven als inspiratie zoals het voor anderen zou kunnen zijn. Het is meer dat ik af en toe de behoefte voel om iets te schrijven, gewoon om een gedachte uit mijn hoofd te krijgen. Ik kan een beetje obsessief zijn als ik nieuwe ideeën, of verhalen, of een oorzaak vind; Ik merk dat ik er dan niet meer mee kan stoppen. Het schrijven van een stuk voelt als een oprechte bijdrage aan dat idee.
Kun je ons vertellen hoe je proces eruitziet bij het maken van een nieuw stuk? (Doe je eerst inspiratie op, of moet je er echt even voor gaan zitten? Probeer je dingen uit?)
Ik begin vrijwel altijd met het nadenken over instrumentatie, soms heb ik meteen een idee voor combinaties van instrumenten en soms evolueert het. Als het stuk eenmaal loopt, is het meestal gewoon een mix van compositorische hulpmiddelen, analyse en een beetje instinct.
Speel je zelf ook een instrument?
Ik heb klassieke piano gestudeerd tot de 8e graad, maar ik leer tegenwoordig niet veel stukken meer, ik gebruik het meer als een instrument om te componeren. Ik laat het optreden over aan artiesten!
Kun je genieten van naar muziek luisteren of is dat lastig en analyseer je altijd direct?
Ik vind het heel moeilijk om van muziek te ‘genieten’ zoals ik deed toen ik jonger was. Er is een heel interessante kijk op dit onderwerp een van Plato’s boeken; Phaedrus. Hij stelt dat er een romantische schoonheid en een klassieke schoonheid is – de romantische schoonheid, is schoonheid in het mysterie van iets, iets dat het begrip te boven gaat; klassieke schoonheid is de waardering van iets zeer complex en geordend. Ik denk dat hoe meer ik over muziek heb geleerd, hoe meer ik een soort van afglijd naar het zien van de klassieke schoonheid erin, in plaats van romantisch. Ik heb er vaak nog ontzag voor, maar meer een waardering dan een emotionele reactie.
Waar woon je op dit moment en hoe beleef je deze bijzondere tijden op jouw locatie en hoe beïnvloedt dit je leven, werk en muziek?
Ik woon aan de rand van Londen, waar we veel te maken hebben gehad met COVID. De kunsten hebben over het algemeen niet veel steun gehad tijdens de crisis, dus het treft anderen veel erger dan mij. Ik ben erg dankbaar dat ik geleerd heb om de boel draaiende te houden, mijn doctoraat behalen is het doel voor 2021. Ik ben zo enthousiast dat optredens weer beginnen en ik zou zeker artiesten of organisaties die op zoek zijn naar samenwerken willen aanmoedigen om contact op te nemen.
Over het stuk:
Together is gebaseerd op een gedicht. Waarom heb je dit gedicht gekozen?
Ik ben een grote fan van het werk van Rupi Kaur, ze spreekt zo goed over wat het betekent om mens te zijn. Eenzaamheid is iets dat, met verschillende lockdowns, we allemaal meer hebben ervaren dan we normaal ervaren zouden hebben. Als muzikanten moeten we allemaal veel tijd besteden aan het oefenen van ons vak en het kan erg eenzaam zijn. Persoonlijk vond ik veel troost in de wetenschap dat het volkomen menselijk is om je geïsoleerd te voelen en even de tijd te nemen om te beseffen dat er miljoenen andere mensen moeten zijn die datzelfde ervaren. Dat heeft mij ook op een bepaalde manier een verbonden gevoel gegeven.
Is dit een thema dat je nauw aan het hart ligt of is het meer een afspiegeling van de samenleving?
Ik denk dat het een bijzonder waardevolle boodschap is in een tijdperk van sociale media waarin we ieders beste kant zien. Het kan mensen vaak neerslachtig maken als ze wat ze van anderen zien vergelijken met hun eigen, complexe, uitdagende leven zonder noodzakelijkerwijs een moment te nemen om te denken dat ieders leven complex en uitdagend is, ongeacht wat je van buitenaf zou kunnen zien. Het gedicht spreekt over een waarheid van het menselijk bestaan die op dit moment echt waardevol is.
Kun je iets meer vertellen over het stuk in het algemeen?
Het stuk is dus natuurlijk voor fluit solo. De fluit heeft zo’n scala aan kleuren en expressies, terwijl het nog steeds een enkele stem is, dat ik vond dat dit het beste instrument was om dit idee te vertegenwoordigen. Het stuk is opgesplitst in twee delen, het eerste deel is bedoeld om de gevoelens rond eenzaamheid die intern plaatsvinden te vertegenwoordigen, het tweede deel is hoe je het naar de buitenwereld zou kunnen projecteren. Het eerste deel is gevuld met een sombere, angstige energie. Er zijn momenten van schoonheid, diepe reflectie en verdriet. Het tweede deel is veel hectischer en dynamischer, onderbroken door momenten van leegte. Ik zou heel graag willen dat artiesten elementen toevoegen die ze ook voelen, pauzes misschien of zelfs meer moderne speeltechnieken technieken zoals overblazen.
Dit is je eerste stuk voor fluit waarin je moderne speeltechnieken voor fluit hebt verwerkt. Wat motiveerde je om met moderne speeltechnieken te gaan werken?
Ja, dit is het eerste stuk waar ik echt moderne speeltechnieken heb gebruikt. Ik vond dat ze echt nodig waren om de boodschap over te brengen. Ik heb veel fluitkleuren gebruikt, in een poging om grip te krijgen op hoe ze werken, wat mogelijk is enz. Ik heb Rogier benaderd en hij heeft enorm geholpen om het stuk te laten evolueren zoals het nu is. Hij heeft zo’n schat aan kennis en ervaring met moderne speeltechnieken en de praktische aspecten om ze te spelen. Ik zou componisten die meer willen leren over moderne speeltechnieken zeker aanraden om op zijn minst zijn video’s op YouTube te bekijken.
Wat vind je van moderne speeltechnieken voor fluit? Voegen ze iets toe aan de muziek of niet?
Ik denk niet dat ze voor elk stuk nodig zijn, maar ik denk dat ze heel belangrijk zijn voor componisten om in gedachten te hebben bij het schrijven van stukken, omdat het echt opent wat je met het instrument kunt doen. Hetzelfde geldt voor artiesten, natuurlijk als je alleen Mozart wilt spelen, dan is het waarschijnlijk geen prioriteit, maar er is zoveel geweldige muziek waarin moderne speeltechnieken worden gebruikt en er wordt alleen maar meer geschreven. Als ik een artiest was die geen tijd had besteed aan het onderzoeken van moderne speeltechnieken, zou ik waarschijnlijk het gevoel hebben dat ik iets mis.
Wat zou je willen meegeven aan fluitisten die jouw stuk (willen) spelen?
Wees niet bang om met de muziek te spelen en het je eigen te maken. Ik weet dat sommige componisten echt willen dat artiesten de muziek tot op de letter volgen, maar ik zou liever hebben dat artiesten met meer vrijheid spelen. Als je ritmes wilt tweaken, frases wilt uitbreiden of zelfs de toonhoogte hier en daar wilt veranderen, zou ik dat geweldig vinden. Zolang het maar een muzikale reden is natuurlijk en niet omdat je er genoeg van hebt!
